بسمه تعالی

یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ یَا مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ

زمستان سرد و سنگین را با همه فراز و فرودهایش پشت سر می گذاریم و فصلی تازه در زندگی مان شروع می شود. شروع بارش بهاری، جوانه زدن درختان، شکفتن گل های بهاری، طولانی شدن روزها، افزایش ساعات روشنایی در واقع نشان از این است که نوروز، زمان پیدایش تغییر و آغازی دوباره است.

تازگی و طراوت را همه دوست دارند.

بهار، روشن ترین جلوه طراوت و شکوفایی و نو شدن است.

سال که نو می شود، طبیعت، چهره جدیدی به خود می گیرد و همه چیز متحوّل می شود؛ پس ما هم نو شویم و تحوّلی در خود پیدا کنیم.

ما آن گونه که وسایل کهنه و فرسوده و تقویم های قدیمی و لباس های نامناسب را کنار می گذاریم و عوض می کنیم اخلاق ناپسند، رذایل، صفات بد، کینه ها، بددلی ها و حسادت ها را هم از خودمان دور کنیم و کمتر از طبیعت نباشیم.

بهار دل ها همین است.

بهار را باید از “طبیعت” به “روح و جان” آورد و “بهاری” شد.

هرگز مباد که بهار آید و برود و ما همچنان در خزان و برگ ریزان باشیم.

سال نو، بسیاری از صحنه ها، حادثه ها و حرف ها را از یاد ما دور می کند و فصلی تازه در زندگی پدید می آورد.

چه زمانی بهتر از این که همراه نو شدن سال و نو شدن رخت مان (پوشش بیرونی) به درون خود نیز نیم نگاهی بیندازیم و پس از خانه تکانی و به دور ریختن اندیشه های ناسالم و آزار دهنده، خانه ذهنمان را برای اندیشه های نو و ارزشمند آماده کنیم.

این گونه است که “عید”، در وجود ما تحقق می یابد و “بهار معنوی”، به ما طراوت می بخشد.

بهار، پیام آور رویش و شادابی، یادآور قدرت خدا و نعمت پروردگار و شاهدی بر رستاخیز و «حیات دوباره» است.

این رستاخیز معنوی و رویش باطنی را از بهار سرمشق بگیریم؛ جامه ای بپوشیم از “اخلاق نیک” و برگ و باری برویانیم از “حسن نیت” و “حسن عمل”.

نوروز یک نماد و  یک روز سمبلیک محسوب می شود به نوروز روزی است که زمین یک دور کامل به دور خورشید چرخیده است گفته می شود و این در هر لحظه که مبدأ بگیریم، این چرخش تکرار همان لحظه است بنابراین هر روز نوروز است؛ هر روز روز جدیدی است. هر روز که صبح می دمد یک روز جدید است.

طبق فرمایش خداوند متعال “انسان هر گاه که می خوابد ما روح او را می گیریم و وقت بیداری دوباره به او بر می گردانیم” بنابراین هر روز که ما بیدار می شویم گویی که ما متولد شده ایم.

هر روز باید نو باشد، و این نو بودنش را هم ما خودمان تصمیم می گیریم.

اگر بتوانیم نگاهمان را تغییر دهیم و هر روز را یک نوروز و روز نو ببینیم این خود یک موفقیت بزرگی است چون می بینیم که خداوند با دادن این فرصت دوباره نفس کشیدن؛ به ما می گوید که دوباره به تو زندگی داده ام و دوباره تو متولد شده ای؛ دوباره این سیاه مشق های تو را گرفتم و کاغذ سفید به تو دادم؛ دوباره امروز را بنویس، امروز را خودت باش.

امروز را خودتان باشید …

 سال نو مبارک …

آکادمی سازندگان فردا